BayramHazar.Tr.Gg™ ..:: Kişisel Blog ve Webmaster Sitesi ::..

 

Sivri bir zekaya sahip, piskopatmı piskopat bir manyak. Ama aşk başına bir bela getirdi, çok ama çok tatlı bir bela. İşte şimdi o tatlı bela ile kendini anlatmaya başlayacaktır...

İlk defa bir kızı bu kadar çok sevdim, kedime bir dost edinmeyi istedim umudum olmasını istedim ve bunu başardım. İlk zamanlarda gelip geçici bir aşktır deyip geçtim ama 

her geçen gün bu aşk ve bu tatlı belam bana bir ilham ve umut olmaya başladı. Nasıl oldu bende anlamadım ama iyiki de oldu. Çünkü ben kendimi onunla buldum, duygularımı 

onunla beraber yüreğime, kalbime bir ışık saçsın diye kendime anahtar edindim. Artık kalbimin bir parçası ve vazgeçilmezim oldu. Peki nasıl bu kadar muazzam bir aşk ile 

beni kendine bağlamayı başardı? Galiba bu sorunun tek bir cevabı var namuslu oluşuyla. Evet sırf diğer çevremdeki insanlara benzememesinden dolayı bu kadar bağlandım.

Benim için bir tek bu özelliğinin olması yeterliydi. 

 

Tanıştık, aradan bir süre geçti kedimizi yeterince tanıdığımıza inandık, daha doğrusu ben buna inandım. Kendimi hazır hissettiğimi ve onunda bu güzel aşka hazır olduğunu

inandırmak istedim. Bu zaman dilimi içerisinde güldük eğlendik hatta onunla beraber ağlayıp onun dertlerine ortak oldum. Çünkü zor bir hayat yaşıyordu. Onu bu zor anlarında

elimden geldiğince yalnız bırakmamaya ve onu sevip kollamaya karar verdim, neden mi bilmiyorum. Nedenin uzun bir zamandan sonra anladım, her nefes alış verişimde onu da

nefesimle birlikte tüttüğümü anladım. Ne kadarda güzel bir duygu ne kadar da güzel bir aşk bu, sevinçten havalara uçuyordum onu her an her saniye görmek için.  Kısacası artık

o benim değerlim ve vazgeçilmez bir nedenim oldu. Ama iyiki de oldu. 

 

Aradan biraz zaman geçti. Her şeye rağmen onunla çıkabilmeyi sevgili olabilmeyi başardım. Ona çıkma teklifi ettiğim zaman bana "EVET" dediği an ne yapacağıma şaşırdım 

sevinçten havalara uçtum. Mutluluk bu olsa gerek benim için. Ertesi gün her zaman ki buluştuğumuz yere geldik mahalledeki okula  :) Ellerimizi uzattık selam verdik birbirimize 

ama bu selam başka bir selamdı. Ellerimiz bu selamda deydi ve tutma isteği ouştu ikimizdede bunu hissettim ama yapamadık daha erkendi başaramazdık ikimizde.Ve bende

bundan dolayı bir kere daha aşık oldum Çiğilime. Neyse bir hafta sürdü bu sevgili olmamız. Bir kere daha sırtımdan vuruldum. Sonra ayrıldık. Neden mi o zamanlar bilmiyordum.

Sürekli sordum neden oldu bu olaylar neden hemen bitti diye sevdiğim ve halada sevdiğim kıza. Bana sürekli sen daha iyi biliyorsun diye diye geçiştirdi. Aradan bir kaç hafta 

geçtikten sonra birilerinden duydum yalan yalnış kelimelerle , değeri olmayan kelimelerden dolayı beni çok yakın tanıdığım ve onunda çok sevdiği bir arkadaşı yüzünden benden

ayrıldığını öğrendim. Nedeni pisikopat oluşumdan, mahallede nam yapışımdan ve mahallede çıkan kavgayı yani kavgadaki kişileri ayrıdığımdan dolayı ve benimde olaya el 

atmamdan dolayıymış. Ne kadarda komik değil mi? İyilerin tarafında olan, sevdiklerine zarar verdirmeyen onları sürekli koruyan ve adıyla lakabıyla birilerine söz geçiren iyimser

birinin onun hayatına iyi olmayacağını ve ona zarar vereceğini düşünmesi ne kadarda komik değil mi? Ama ben hiç bir zaman iyilere zarar vermedim başı sıkışan derdi olana 

her zaman ilk ben koştum bunları yapmayı kendime bir kuralmış gibi takıntı haline getirdim. Tabi ya bunudageçmemek gerekir " İYİ OLAN İNSANLAR HER ZAMAN KAYBEDER " ...

 

Küstük birbirimize daha doğrusu o bana küstü. Ben hiçbir zaman küsmedim ona, her zaman iyi davranmak istedim. Onu korudum, ona destek olmaya çalıştım, ona hiç bir

kıza aşık olmadığım kadar aşık oldum. Değer verdim, onu kendimden çok düşündüm. Hatta geceleri onu yalnız bırakmamak için yanında sürekli durdum. Bunları söylerken

övünmek için asla söylemiyorum asla tam tersi onu ne kadar çok sevdiğimi söylemek için söylüyorum. Belki kimileriniz neden böyle yapıyorsun kendine deyip geçiyorsunuzdur.

Ama işte aşk denen şey kelimelerle anlatılamayacak kadar, güzel kalbimizi yenik düşürecek kadar güçlüdür. Ben güçlüyken yenik düştüm bu aşka, iyiki de düştüm...

 

Nereye gitsem onunla karşılaşıyorum. Çok güceniyor ve üzülüyorum, onunla her karşılaştığımızda birbirimize yabancıymışız gibi davranmamıza. Ama "KADER" her seferinde

bizi aynı yerlerde karşılaştırıyor. Her onu görüşümde ALLAH'a şükür ediyorum. Mutluluktan havalara uçasım geliyor ama onun bana küs olmasından dolayı bir yandan da çok

üzülüyorum.

 

Barıştık... Biraz zaman geçti ona çıkma teklifi ettim tekrardan, hatta sürekli ettim belki kabul eder diye ama olmadı etmedi "İNATÇI ÇİĞİLİM". İstemediğini belirtti ,güvenme olayının

zor olduğunu söyledi  yaşadığı hayattan dolayı . Hak verdim biraz daha sabrettim. Ama dayanamıyorum işte tekrardan sevgili olma meselesini ortaya attım bu sefer yine kabul

etmedi ve bundan dolayı bana tekrardan küstü... Her şeye rağmen inatçılığı yüzünden küs kalmaya devam etti. Bende artık "olmuyorsa bırak gitsin" gibisinden düşüncelere

kapıldım. Ama işte kalbimin ve yüreğimin anahtarı olduğunu ve benim umudum olduğunu bir kere daha anladım bu zaman içinde. Oluruna bıraktım belki barışırız diye...

 

"KADER, KADER" işte benim gittiğim liseye başladı. Benim haberim yok tabi ama o biliyor benim bu lisede okuduğumu. Her neyse müdürün odasının önünde nöbetçiyim.

Oda kayıt işlemlerimi ya da başka bir şeymi neyse müdür baş yardımcısının odasının önündeydi tam da burada karşılaştık. Ben de tutuldum, şaşırdım o anda. 

Çiğil benim okulumda benim gözümün önünde. Oda beni gördüğü an şaşırdı. Nöbetçi olduğum yere bakıyor gizliden sanki ben görmüyormuşum gibi Ama kurban olduğum

ALLAH ' ım birkere daha aynı yerde sürekli birbirimizi görebileceğimiz bir yerde karşılaştırdı bizleri. Sonra müdürün odasına çay götürüyorum tekrardan karşılaştık bir

yabancıymışız gibi ne kadar da kötü bir durum geçtik biribirimizin önünde. Her neyse okulun başları tabi her eve gidişinde birbirimizle karşılaşıyorduk biribirmize bakıyorduk

yabancıymışız gibi ama ben her onun yanına gitmek istediğimde her ona selam vermek istediğimde sürekli önümden geçip duruyordu. Bırak dedim kendi kendime sana selam

vermek istemeyen sana yabancıymışsın gibi davranan biri için neden böyle yapıyorsun kedine deyip deyip geçtim. Aradan bir kaç hafta geçti ve habersizce yanıma gelip elini

uzattı bende şaşırdım elim ağayım tutuldu konuşamadım."Sana da merhaba dedi" bana yaptı çiğilim dobralığını yine Bende " Merhaba" dedim. Ellerimizi bırakma isteğimiz yok

anlamadım gitti işte elimiz tutuldu birbirine "Nehaber, Nasılsın" felan filan işte böyle konuşma devam etti. Sonra bir isteğin olursa ben hep buradayım dedim, tamam deyip gitti.

O an o kadar mutlu oldum ki kelimelerle anlatılamayacak kadar bişi işte. Sonra aradan biraz zaman geçti sınıfını araştırdım buldum ve onun sınıfına gittim, çağırttım arkadaşına.

Her neyse selamlaştık biraz dolaşalım mı diye sordum, olur dedi. Bana onunla dolaşmam uzun bir günmüş gibi geldi, kısacası kendime geldim... Mesajlaşıyoruz iyi güzelcene. 

Ben ona tekrardan sordum çıkma meselesini. O biraz konuşmayalım bu konuyu dedikçe ben üstüne bastım bu konunun. O sürekli yaşadığı zor zamanlarını anlattı güven

meselesini tekrardan ortaya attı. Haklıydı güven her şeyin başıdır. Ama bende biraz zamanla her şeyin en güzelinin olacağını söyledim. O inanmak istemiyor aşka. Oysa ki aşk

ne kadarda güzel bir şey o bunu çok iyi biliyor, hemde çok çok iyi. Mesaj çektim konuşmak istedim bu konuyu ve ona bir konu hakkında riskli olduğu halde yardımcı oldum.

Ona bu riski güvenerek söyledim. Daha doğrusu göz önüne alarak herşeyi söyledim. Ama aradan biraz zaman geçti ve bana tekrardan küsdü. Nedeni, onu sevdiğimi sürekli

ona söylediğim için ve onu bu konuda rahatsız ettiğim için. Ama beni hiç anlamadı ona dert ortağı olmak istedim, ondan sürekli özür diledim ama yine de kabul etmedi...

 

 

ÖZÜR DİLERİM ÇİĞİLİM, BİRTANECİK SEVDİĞİM ...